Ik voel me er altijd wat ongemakkelijk bij, want waarom moet je altijd wat doen?
Is gewoon thuis zijn in de vakantie niet meer van deze tijd of zo?
Ik heb er zondag uitgebreid over gesproken met ze, maar ik betwijfel nog steeds of de boodschap wel echt goed overgekomen is.
Ondanks dat ik vind dat ze niets te kort komen, vinden ze het maar moeilijk te beseffen dat wij niet elke vakantie naar de Efteling gaan, dat de biosscoop een kostbaar uitje is voor anderhalf uur.
Hoe komt dat toch?
Ons drietal kan zichzelf toch maar lastig vermaken, vooral als het weer ook nog niet echt mee werkt en buiten spelen geen optie is.
We hanteren computertijden sinds ik het idee dat dat ik meer via whatsapp communiceerde met de kinderen dan via de gewone weg.
En die tijd geld niet alleen voor hun maar ook voor mijzelf, ook ik moet opletten dat ik niet te vaak naar mijn telefoon pak.
Toch vinden de oudste 2 me maar een oubollig typje, alle klasgenoten mogen hun telefoon mee naar boven nemen als ze gaan slapen, alle klasgenoten mogen onbeperkt op hun telefoon.
En onze kinderen niet, die moeten zich houden aan onze regels.
Pfff niet chill mam.............
Toch zie ik de afgelopen dagen een verschuiving optreden, de gezelschapsspelletjes komen weer uit de kast en er word ( met wat ruzie her en der) monopoly gespeeld.
Ik beloof ze een extraatje aan het einde van de week als ik ze dat ze oprecht geprobeerd hebben om er thuis een leuke vakantie van te maken.
Natuurlijk zal dat niet gaan zonder slag of stoot maar toch, met een beetje goed wil van beide kanten is dat best mogelijk!
En morgen maken een we aftelkalender, waarom omdat onze verwende kinderen over 10 dagen een weekendje weg gaan.............chill genoeg toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten