Ons gezin

Ons gezin

donderdag 30 oktober 2014

Ochtendstress


Al weken is het hier in de ochtend al hommeles, de ene vind dat de ander….
Ik voel me gelijk een politieagent, en er borrelt al gelijk niet al te veel goeds op als ik bezig ben om boven alles glad te ruimen.
Mam hij doet het weer roept onze puberdochter van 13, ik wordt er zo woest van.
Ik laat de boel maar de boel en ga naar beneden, ik zie wel of ik vandaag de tijd nog kan vinden om te doen wat ik voor ogen had.
Ik observeer vanuit de keuken wie nu eigenlijk vervelend doet, pre puber van 11 hangt nog duf in de stoel maar heeft wel een boterham op inmiddels, puber van 13 hangt ongeïnteresseerd op haar stoel in haar pyjama, die heeft nog enige aansporing nodig om haar aan te motiveren om aan te kleden en tanden te poetsen.
Kabouter van 7 heeft maar bedacht dat een liggend ontbijt voor de tv ook wel past bij haar begin van de ochtend.
Toch lijken ze allemaal wel redelijk relaxt, ik vraag wat er nu zo erg was om zo hard te schelden op elkaar.
De ene kan door nog harder te praten vertellen dat de andere ongegeneerd winden ligt te laten, de andere zegt dat hij uitgelachen wordt.
Droog komt vanaf de bank het antwoord dat ze allebei aan het  “zeuren” zijn…..
Ik weet het niet, ik probeer maar een brandje te blussen en te vragen of ze in het vervolg eerst kunnen zorgen dat ze zelf voldoen aan de norm die ze voor een ander stellen.
Puber van 13 kijkt me aan en vraagt of ik wel goed geslapen heb want zei is toch echt degene hier in huis die volgens alle regeltjes leeft ;)
En ik……………ik vraag opnieuw of ze op wil schieten want het is half 8, over 10 minuten staan de meiden op je te wachten lieve schat en die hebben geen boodschap aan jou dat je nu nog moet aankleden, haren kammen, brood in je tas moet stoppen, tas op je fiets moet zetten en je tanden nog moet poetsen.
Misschien in het vervolg eerst zorgen voor je zelf en luisteren, dan pas commentaar leveren over een ander.