Het is alweer een tijd geleden sinds ik wat geschreven had, elke keer heb ik wilde plannen en droom ik over een blog vol met leuke informatie maar ook het wel en wee in Huize Meerman.
Toch sluipen de maanden voorbij en komt het er telkens niet van.
Of misschien toch wel maar vind ik het de moeite niet waard om het te publiceren.

Het leven kabbelt immers zonder grote ups en downs voort.
In mijn twijfel of ik dan dit blog wel wil voor laten bestaan heb ik besloten om te toch wel weer te proberen regelmatig te schrijven.
Er is namelijk genoeg te beleven in Huize Meerman, van puberperikelen tot stukjes heup die afbreken, van kampioenschappen bij de plaatselijk korfbalvereniging tot fijne gezinsmomenten.
Van mooi concerten, of niet zoals nu want mijn staanplaatsen voor Marco Borsato heb ik helaas weggeven omdat het voor mij inmiddels onmogelijk is om zo lang te staan.
Helaas gooit de heupkopnecrose wederom roet in het eten en zal mijn langgekoesterde droom wederom niet in vervulling gaan.
Van dankbaarheid over zoveel dingen die ons overkomen, tot verdriet wat we moesten laten gaan.

Gisteren toen we met ons gezin in het bos waren, en we een kleine wandeling maakten overviel me een gevoel van weemoed.
De tijd, hij vliegt door je vingers heen, liepen we hier 9 jaar geleden op hetzelfde plekje met 2 kinderen en 1 kind in mijn buik.
We hadden nog maar net afscheid genomen van een 38 jarige neef ook was er in mijn buik een van de 2 kindjes gestopt met groeien.
Ik moest rust houden van de artsen, maar ik was het zat.....
Ik wilde even eruit en we liepen een korte wandeling in het bos.
We dachten dat we een nieuwe periode in ons leven in zouden stappen............
Die stapten we ook in, al was het op een hele andere manier dan we van te voren hadden kunnen bedenken.
Toch was er gisteren opnieuw een gevoel van dankbaarheid, we liepen er samen als gezin.
Met alle zorgen om ons heen, de angst van wat er nog komt maar met het vertrouwen dat we het niet alleen moeten doen................maar dat we dag in dag uit ons geborgen weten in Zijn trouwe Vader hand.