Een kinderhand is snel gevuld ( of niet)

Thijn mocht vandaag zijn 8ste verjaardag vieren, dit jaar met een kado dat niet bovenaan het verlanglijstje stond.
Even een klein verhaaltje wat hier aan vooraf ging, enkele maanden geleden toen wij hier gingen wonen en er meer gefiets ging worden vonden mijn schoonouders het zielig een vreemd gezicht dat onze 7 jarige nog op een kleine fiets reed.
Ze kochten een tweedehands fietsje voor hem en opa zou hem wat opknappen.
Na een kleine week mocht hij de fiets komen halen, de teleurstelling was enorm toen bleek dat de fiets roze en paars van kleur was, ook vond hij het maar een ouderwets fietsje.
Maar als een echte man liet hij niets blijken dat hij het niet mooi vond.
Na een ritje naar huis, kwamen de tranen.
Met deze fiets wilde hij niet gezien worden in het dorp, want welke jongen reed nu op een roze/paars gekleurde meisjes fiets.
We besloten om deze fiets een ander kleurtje te geven zodat hij voorlopig met een groene fiets door het dorp kon.
Oma en opa waren verbaasd dat hij de kleur niet mooi vond, want het was immers een fiets die precies qua maat bij hem paste, maar goed nu hij groen was kon hij er volgens hun nog wel een poosje mee rondrijden
M en ik besloten dat dit niet ging gebeuren want we rijden hier allemaal een leuke hippe fiets en waarom zou hij dan om een retro, gespoten groen fietsje rond moeten rijden
We starten dus onze zoektocht  naar een stoere jongensfiets die uit eindelijk 2 weken geleden tweedehands gekocht werd.
Intussen nam zijn verlanglijstje vormen aan van een miljonairszoontje.
Een legotrein,een 3d ds, laptop, fototoestel,playmobiel piratenschip, mobieltje enzv kwamen we er op tegen.
Als we aan hem vroegen of hij toch niet graag een nieuwe fiets wilde kregen we het antwoord dat oma en opa dan vast heel erg boos zouden worden dus dat wilde hij niet.
Hij bleef nog wel een jaartje rondrijden op het groene monster.
Vanmorgen toen hij beneden kwam was zijn verbazing dan ook groot dat er een nieuwe fiets op hem te wachten stond, dit had hij niet verwacht maar ook niet gevraagd.
Enigzins kwam er een blik van teleurstelling in zijn ogen dat niet die felbegeerde legotrein etc op hem stond te wachten.
Toch kon ik aan hem merken dat hij hem toch wel heel erg mooi vond.
Ik stelde voor om eenmalig op de fiets naar school te gaan, dan konden zijn vriendjes hem bewonderen en misschien ook nog wel de juf.
Trots ging hij door het dorp.............
Blij en opgetogen kwam hij dan ook tussen de middag thuis dat iedereen hem super stoer vond.
Al kon hij niet laten om te zeggen dat hij hoopte dat er vandaag nog wel een cadeautje zou komen om mee te kunnen spelen
De verrassing was enorm toen opa een oude tv bracht, Dit had hij niet durven dromen, want mama had immers gezegd dat hij daarvoor nog te jong was.
Toen andere opa en oma een dvd speler gaven was het helemaal een groot feest, vanaf nu kon hij lekker een dvd-tje kijken vanaf zijn bed.
Toen ons mannetje vanavond na een dag vol verrassingen naar bed ging, was hij dan ook blij en dankbaar.
mam, ik ben zo verwend met deze dingen DANK JE WEL.


Dat, dank je wel maakte mijn dag goed, ik had hem niet tekort gedaan door hem geen kado te geven van zijn wensen lijstje.
En met een oude tv en een dvd spelertje is hij de koning te rijk.
Slaap lekker kleine grote man ik wens je een gezegend en gezond negende levenjaars toe!

8 jaar

Vandaag word onze zoon 8 jaar, wat is de tijd voorbij gevlogen.
Het gaat allemaal zo vreselijk snel, want het lijkt nog als de dag van gisteren dat er na een turbo bevalling een heel klein mannetje op mijn buik gelegd werd.
Wat waren onze zorgen groot toen bleek dat hij niet helemaal gezond leek, de spannende uren die volgende staan nog haarscherp op mijn netvlies.
De angst dat er daadwerkelijk iets heel erg fout was, maar ook de opluchting toen de kinderarts na 3 uur kwam vertellen dat de situatie niet levenbedreigend was.
Zijn HB was erg hoog, daardoor was zijn bloed te dik ook schommelde zijn bloedsuikers enorm.
Ook kon hij zijn temperatuur niet goed vasthouden, het waren een paar dingen die zijn start wat instabiel maakte.
Gelukkig ging het na 3 dagen de goede kant uit en na 5 dagen mocht hij samen met mij naar huis toe.
De jaren die volgde gingen met ups en downs, zijn groei bleef een probleem mede door zijn aversie tegen eten.
Zijn allergieen vergroeide hij gelukkig voor een deel maar het probleem met het verdragen van koemelkeiwit bestaat helaas nog steeds.
En wat vind hij het soms moeilijk, dat hij niet alles mag eten als een ander.
We kunnen er helaas voor hem niets aan veranderen, het enigste wat ik er aan kan doen is hem iets vervangends aanbieden.
Helaas is dat meestal geen alternatief, hij heeft een heleboel eten niet leren eten en mede daarom durft en wil hij de meeste dingen niet proeven.
Maar vandaag staat er al wat hij lust voor hem klaar, mag hij snoepen van het lekkers en zal er geen gezeur zijn dat hij zijn bord leeg  moet eten.

VANDAAG wordt hij 8 jaar, ons kleine grote ventje!