pre-pubers.

Het is opnieuw al weer een tijdje geleden dat ik wat op mijn blog neerzetten.
We hebben 6 heerlijke weken gehad op de camping, de kinderen hebben genoten van alle recreatie en aandacht die er voor hun was.
Jammer dat het weer niet iets beter was maar uit eindelijk heeft dat onze kampeerpret niet in de verdrukking gebracht want kamperen met minder weer is voor ons gezin in iedergeval goed te doen.

Nu zijn de scholen al weer 3 weken bezig, de kinderen hebben aardig hun draai gevonden op wat kleine strubbelingen na.
L heeft het nog steeds taai, niet in het leren zelf maar wel om haar plaatsje te verdedigen in de klas.
Soms maak ik me daar wel eens wat zorgen om, ze is nu eenmaal een van de jongste kinderen in de groep en ik merk dat ze het erg moeilijk vind dat sommige kinderen al een stukje verder zijn in hun ontwikkeling.
Niet zo zeer op het lichamelijk vlak maar wel op het geestelijke.
In haar veilige wereldje weet ze haar mondje goed te gebruiken, in de grote wereld is dat best nog wel eens moeilijk.
Met vallen en opstaan zal ze moeten leren om voor haar zelf op te komen, ze mag best zeggen wat ze er van vind en hoeft niet alles te slikken wat andere klasgenootjes zeggen.
Ik vind dat meiden soms maar gecompliceerd in elkaar steken, als ze hier alleen in huis zijn zonder de groep dan zijn het stuk voor stuk lieve aardige meiden.
Zodra er meerdere zijn dan wordt het een ander verhaal.
Ze willen niet voor elkaar onder doen, de ene heeft nog een grotere mond dan de andere.
Ik snap best dat ze daar moeite mee heeft, ook ik vind het lastig om met deze prepubers op een lijn te zitten.
Het toeval bestaat dat ik dit jaar een ploegje onder mijn hoede heb die van deze leeftijd zijn.
Ik ben benieuwd of ik dit leuk ga vinden.

Vakantie!

Na een intensief schooljaar mochten Linde,Thijn en Roos vandaag de schooldeuren voor 6 weken achter zich dicht trekken.
Een heerlijk vooruitzicht om 6wk te genieten van de vrijheid en de vrije tijd.
Ik zou bijna zeggen dat we natuurlijk ons hopen te vermaken op de camping, maar zo natuurlijk is het eigenlijk ook weer niet.
Een luxe vind ik het om 7 weken gebruik te maken van de faciliteiten van een camping.
De kinderen hebben er in iedergeval super veel zin er in en kijken uit naar morgen.

Wij hebben ons de afgelopen dagen stuk gelopen om de caravan schoon en ingepakt te krijgen, nu staat hij keurig te wachten totdat hij morgen naar zijn plekje wordt gebracht.
We moeten nog een dagje doorbijten, maar als morgenavond de tent er aan staat, de spullen op zijn plaats staan en we met een glaasje drinken onder de luifel zitten is de vakantie echt begonnen.
Althans voor mij en de kinderen, Martin heeft dit jaar niet zoveel vakantie door zijn nieuw baan maar goed daar valt ook wel mee te leven.
Als de kinderen maar een heerlijke tijd hebben dan zijn wij als ouders ook tevreden.

Misschien komt er nog een blogje vanaf de camping maar anders tot over 6 weken!

actiever

Je hoeft niet bang te zijn, al gaat de storm te keer, leg  maar gewoon je hand in die van onze Heer.

Ruim 4 jaar geleden toen ik net ontwaakt was uit mijn coma en ik vreselijk bang was om te gaan slapen kreeg ik een kaartje van een moeder van een vriendinnetje van Linde met deze tekst.
In deze voor mij en ons gezin zo heftige periode hebben we 765 kaartjes ontvangen.
Mooie, lieve,emotionele kaartjes van allemaal lieve mensen die met ons meeleefden.
Deze tekst heb ik altijd onthouden, en als er periode's waren dat ik het moeilijk had, bang of verdrietig was kwam altijd dit liedje weer in mijn hoofd.
Vanmorgen bij het opstaan moest ik er weer aandenken, misschien wel omdat ik zo vreselijk opzie tegen de pijnbehandeling die ik vrijdag weer moet ondergaan.
Na ja moeten, ik kies er uiteindelijk zelf voor maar ik wil toch iets proberen om een wat comfortabeler leven te lijden.
Ik wil zo graag in de vakantie wat actiever meedoen met de activiteiten die we samen met de kinderen willen ondernemen.
Ook zou het erg prettig zijn om wat minder temgesic te moeten slikken want van deze medicijnen wordt ik zo vreselijk moe.
Al werken deze prikken en behandelingen maar een week of 6 dan is mijn doel bereikt.
Pijnvrij zal ik er niet van worden maar een kwart minder zal al heel erg fijn zijn.
Daarom zal ik vrijdag opnieuw mezelf laten behandelen al is het met angst en beven.
Toch mag ik weten dat ik niet alleen ben, ik wordt gedragen door deze moeilijk week heen.

Angela

Lang geleden

Het is al weer een lange tijd geleden dat ik wat op mijn blog posten, waarom?
Ik heb geen idee.
Soms ontbreekt de energie,de andere keer weet ik niet zo goed wat ik allemaal moet schrijven.

Onze kleine meid zit inmiddels al weer een aantal maanden op school, ze heeft het goed naar haar zin.
Al moet ze nog wel wennen aan de regeltjes die er zijn en dat resulteerd zo af en toe wel eens in een time-out op de nadenk-stoel.
We hebben niet de indruk dat ze het heel erg vind om daarop te moeten zitten want de meester vertelde meerdere malen dat ze gauw van het stoeltje af gaat als hij niet oplet.
Zo had ze afgelopen week klasgenootje J een beetje hardhandig aangepakt, haar schattige kleine vingertjes had ze even flink gebruikt om te laten voelen hoe zeer knijpen doet.
Aangezien ze buiten aan het spelen waren moest ze daar op "het" stoeltje plaats nemen.
Meester was even afgeleid door een valpartijtje elders op het plein en toen hij terug kwam fietste onze kleine meid met een vrolijke glimlach over het plein met haar zojuist vervorven ( lees gepikte) fietsje.
Uiteraard moest ze terug op haar stoel, maar dat vond mevrouw niet zo'n goed plan.
Met haar allergrootste droeppie ogen begon ze aandoenlijk te huilen, meester zag het aan en kreeg medelijden.
Samen gingen ze even haar bril op poetsen en toen mocht ze weer spelen.
Tactische is het niet, maar wie valt er nou niet als een blok voor ons huilende kleine meisje...............

Bijzonder kind

Een ieder die kinderen heeft vind waarschijnlijk dat hij of zij een bijzonder kind heeft, ook ik vond dat vandaag.
Onze kleine meid lag al 3 dagen met flinke koorts op de bank, nadat we gisteren een bezoekje aan onze huisarts brachten om te laten beoordelen of ze wel onder narcose kon gingen we wederom met het zoveelste kuurtje naar huis toe.
Longen vol slijm en weer een oorontsteking was haar conclusie.
Vanmorgen vroeg moesten we ons melden op de afdeling dagverpleging, omdat de ooronstekingen elke maand terug komen had de KNO arts 3 weken geleden al besloten om opnieuw ( de zesde keer) buisjes te plaatsen.
Vorig jaar in januari was dat de laatste keer geweest dus deze hadden het lang volgehouden.
Onze kleine meid keek er bijna naar uit om geholpen te worden, ze redeneerde heel slim dat als ze even ging slapen met het kapje dat je dan van je oorpijn af zou zijn.
Ook vertelde ze tegen iedereen die het maar wilde horen dat ze niet ging huilen want dat was voor baby's.
Zo gezegd zo gedaan, nadat we haar weer in pyama gehesen hadden kreeg ze haar armbandje.
Dit keer was het in tegenstelling tot vorig jaar geen drama om dat ding om haar pols te doen.
De slaapdokter kwam nog even bij haar kijken, omdat ze al een paar dagen ziek was wilde hij een nieuwe temperatuur weten.
38,4 was de conclusie, en even was er een twijffel of het allemaal wel door mocht gaan.
Na wat kleine controle's gaf hij gelukkig zijn toestemming dus mochten we even later met het super mooie rijdende bed naar de operatiekamer.
We moesten even wachten en toen mocht ze plaats nemen op de operatietafel, keurig kroop ze zelf naar het andere bed en ging rustig liggen om te wachten wat er komen ging.
De slaapdokter liet even het kapje zien, om het aansluitend op haar neus en mond te parkeren.
Geen angst in haar oogjes, maar een dapper meisje dat goed ging ademen om snel te kunnen slapen.
Zo mocht mama even later afscheid nemen om vervolgens een kleine 10 minuten later haar weer naast me te hebben liggen in de uitslaapkamer.
Ze sliep nog even heerlijk verder, en toen ze eenmaal wakker was sprong ze gelijk weer op haar benen.
Niet zo'n heel slim idee en maar goed dat mama er naast stond want anders had het nog wel een duikeling uit bed kunnen betekenen maar gelukkig mocht ze daarna gelijk weer terug naar zaal.
Babbels voor 10 en super trots dat ze niet gehuild had.
Toen oma tegen half 10 kwam om haar te halen wilde ze gelijk naar huis want ze had het wel gezien.
Ook wilde ze erg graag haar beloofde ballon uitzoeken, inmiddels hangt er een super grote sneeuwitje in de kamer te pronken.
Heel de dag was er weinig aan de hand, al liep tegen de avond de koorts weer flink op, vanavond toen ik haar naar bed bracht was ze weer bloedheet en had ze weer flink koorts.
Vermoeid ging ze liggen in haar bed, en nadat we samen het ik ga slapen hadden gezongen en God gedankt hadden voor de goedverlopen dag gingen haar oogjes langszaam dicht.
SLAAP LEKKER bijzonder kind, dat ben je voor mij om alles wat we samen al hebben doorstaan

XXX mama

Weekend in foto's

Jeugdsentiment, als klein kind ging ik al samen mijn ouders naar deze speeltuin, hij is en blijft erg basic maar voor onze kinderen is het een gezellig zaterdagmiddaguitje!

 Roos samen met mama op de familieschommel

 Linde is nog even lekker kind

Helaas bleek de koorts die Roos al vanaf vrijdag heeft nog steeds een aanwezig te zijn.
Volledig uitgeput viel ze vanmiddag in slaap op de bank.
Hopelijk is ze morgen wat beter te pas, anders moeten we waarschijnlijk de plaatsing van de trommelvliesbuisjes uitstellen en dat zou erg vervelend voor haar zijn.
Ze heeft nu al zoveel weken oorpijn dat ze er naar uitkijkt om er vanaf te zijn.

Anders dan anders

Vorige week ging ik met onze oudste dochter naar een jeugdienst van de plaatselijke kerken.
Voor mij was het al lang geleden dat ik deze diensten bezocht had voor mijn dochter was het de eerste keer.

Haar verbazing was groot toen we de kerk om 10 over 6 inliepen, bijna nergens was nog een plekje te vinden.
Uiteindelijk zijn we aan de zijkant van het podium gaan zitten waardoor we het niet zo goed konden zien maar gelukkig konden we het wel goed horen.
Een groot koor stond klaar om samen met ons de Here te prijzen en te loven.
 Linde stond met open mond te kijken wat er allemaal gebeurden, dit is toch iets anders dan de "behoudende" kerk waar we zelf toebehoren.
We beleefde een prachtige dienst, vol zang, lofprijzing en aanbidding en met een dankbaar gevoel gingen we weer naar huis.
Vanavond was er een praise en leer dienst in onze eigen kerk, opnieuw gingen we er samen naar toe.
Onze eigen muziekgroep bracht veelal nieuwe liederen te horen, we luisterde naar een mooie verkondiging van de voorganger.
Toch gingen we met een ander gevoel naar huis als vorige week, de saamhorigheid die we vorige week zo voelde was vandaag niet zo merkbaar.
Hoe kan dat nu vroeg Linde naar afloop, vorig week was ik blij en vond ik het fijn dat we zoveel mooie liederen met elkaar hadden gezongen, vandaag heb ik het gevoel dat ik het niet zo goed begreep en dat de liedereren onbekend voor me waren.
Ik begreep haar wel, ik miste ook de samenzang van bekende liederen.
Dat geeft naar mijn idee iets extra's aan een dienst die voor jeugd aansprekend zou moeten zijn.
Jammer dat een bijna tiener zo tegen een kerkdienst aan kijk

Een kinderhand is snel gevuld ( of niet)

Thijn mocht vandaag zijn 8ste verjaardag vieren, dit jaar met een kado dat niet bovenaan het verlanglijstje stond.
Even een klein verhaaltje wat hier aan vooraf ging, enkele maanden geleden toen wij hier gingen wonen en er meer gefiets ging worden vonden mijn schoonouders het zielig een vreemd gezicht dat onze 7 jarige nog op een kleine fiets reed.
Ze kochten een tweedehands fietsje voor hem en opa zou hem wat opknappen.
Na een kleine week mocht hij de fiets komen halen, de teleurstelling was enorm toen bleek dat de fiets roze en paars van kleur was, ook vond hij het maar een ouderwets fietsje.
Maar als een echte man liet hij niets blijken dat hij het niet mooi vond.
Na een ritje naar huis, kwamen de tranen.
Met deze fiets wilde hij niet gezien worden in het dorp, want welke jongen reed nu op een roze/paars gekleurde meisjes fiets.
We besloten om deze fiets een ander kleurtje te geven zodat hij voorlopig met een groene fiets door het dorp kon.
Oma en opa waren verbaasd dat hij de kleur niet mooi vond, want het was immers een fiets die precies qua maat bij hem paste, maar goed nu hij groen was kon hij er volgens hun nog wel een poosje mee rondrijden
M en ik besloten dat dit niet ging gebeuren want we rijden hier allemaal een leuke hippe fiets en waarom zou hij dan om een retro, gespoten groen fietsje rond moeten rijden
We starten dus onze zoektocht  naar een stoere jongensfiets die uit eindelijk 2 weken geleden tweedehands gekocht werd.
Intussen nam zijn verlanglijstje vormen aan van een miljonairszoontje.
Een legotrein,een 3d ds, laptop, fototoestel,playmobiel piratenschip, mobieltje enzv kwamen we er op tegen.
Als we aan hem vroegen of hij toch niet graag een nieuwe fiets wilde kregen we het antwoord dat oma en opa dan vast heel erg boos zouden worden dus dat wilde hij niet.
Hij bleef nog wel een jaartje rondrijden op het groene monster.
Vanmorgen toen hij beneden kwam was zijn verbazing dan ook groot dat er een nieuwe fiets op hem te wachten stond, dit had hij niet verwacht maar ook niet gevraagd.
Enigzins kwam er een blik van teleurstelling in zijn ogen dat niet die felbegeerde legotrein etc op hem stond te wachten.
Toch kon ik aan hem merken dat hij hem toch wel heel erg mooi vond.
Ik stelde voor om eenmalig op de fiets naar school te gaan, dan konden zijn vriendjes hem bewonderen en misschien ook nog wel de juf.
Trots ging hij door het dorp.............
Blij en opgetogen kwam hij dan ook tussen de middag thuis dat iedereen hem super stoer vond.
Al kon hij niet laten om te zeggen dat hij hoopte dat er vandaag nog wel een cadeautje zou komen om mee te kunnen spelen
De verrassing was enorm toen opa een oude tv bracht, Dit had hij niet durven dromen, want mama had immers gezegd dat hij daarvoor nog te jong was.
Toen andere opa en oma een dvd speler gaven was het helemaal een groot feest, vanaf nu kon hij lekker een dvd-tje kijken vanaf zijn bed.
Toen ons mannetje vanavond na een dag vol verrassingen naar bed ging, was hij dan ook blij en dankbaar.
mam, ik ben zo verwend met deze dingen DANK JE WEL.


Dat, dank je wel maakte mijn dag goed, ik had hem niet tekort gedaan door hem geen kado te geven van zijn wensen lijstje.
En met een oude tv en een dvd spelertje is hij de koning te rijk.
Slaap lekker kleine grote man ik wens je een gezegend en gezond negende levenjaars toe!

8 jaar

Vandaag word onze zoon 8 jaar, wat is de tijd voorbij gevlogen.
Het gaat allemaal zo vreselijk snel, want het lijkt nog als de dag van gisteren dat er na een turbo bevalling een heel klein mannetje op mijn buik gelegd werd.
Wat waren onze zorgen groot toen bleek dat hij niet helemaal gezond leek, de spannende uren die volgende staan nog haarscherp op mijn netvlies.
De angst dat er daadwerkelijk iets heel erg fout was, maar ook de opluchting toen de kinderarts na 3 uur kwam vertellen dat de situatie niet levenbedreigend was.
Zijn HB was erg hoog, daardoor was zijn bloed te dik ook schommelde zijn bloedsuikers enorm.
Ook kon hij zijn temperatuur niet goed vasthouden, het waren een paar dingen die zijn start wat instabiel maakte.
Gelukkig ging het na 3 dagen de goede kant uit en na 5 dagen mocht hij samen met mij naar huis toe.
De jaren die volgde gingen met ups en downs, zijn groei bleef een probleem mede door zijn aversie tegen eten.
Zijn allergieen vergroeide hij gelukkig voor een deel maar het probleem met het verdragen van koemelkeiwit bestaat helaas nog steeds.
En wat vind hij het soms moeilijk, dat hij niet alles mag eten als een ander.
We kunnen er helaas voor hem niets aan veranderen, het enigste wat ik er aan kan doen is hem iets vervangends aanbieden.
Helaas is dat meestal geen alternatief, hij heeft een heleboel eten niet leren eten en mede daarom durft en wil hij de meeste dingen niet proeven.
Maar vandaag staat er al wat hij lust voor hem klaar, mag hij snoepen van het lekkers en zal er geen gezeur zijn dat hij zijn bord leeg  moet eten.

VANDAAG wordt hij 8 jaar, ons kleine grote ventje!