Vakantie!

Iedereen keek er al een paar weken naar uit, we hebben vakantie.
En als ik we zeg dan is het ook met zijn alle.
Zelf papa is de komende 10 dagen vrij en gaan we met ons gezin een weekje genieten in Noord Limburg.
Wat een geluk hebben we toch dat ik een paar maanden geleden een cadeaubon won bij Plazafood for All en die gaan we dan nu verzilveren bij Centerparcs de Limburgse Peel.
Heerlijk om zo er een weekje tussenuit te gaan.

See you later............

Moederdag 2012

Een bijzondere week(end) hebben we achter de rug,
Na mijn val in het zwembad waardoor ik een paar dagen niet uit te voeten kon kwam Mart met de mededeling naar huis dat zijn contract niet verlengt werd, jemmig dat is wel even balen en opeens komt er enorm veel op ons af.
Een ww uitkering werdt aangevraagd en met een enorm tempo gooien we er een aantal sollicitatiebrieven de deur uit.
Helaas met weinig resultaat, wel kwam M zijn oude werkgever tot de conclusie dat hij zijn oude kleren niet weg moet gooien voordat hij nieuwe had en werd alsnog het contract verlengt voor een half jaar.
Voorlopig zijn wij even uit de (geld)zorgen en gaan we van het beste uit dat er medio december 2012 een andere baan voor M is.

Vrijdagavond werd ik verrast door RTV Altena, in samenwerking met de ondernemingsvereniging in Werkendam.
Linde,Thijn en Roos hadden mama opgeven en nu kreeg ik een prachtig boeket met bloemen, een aantal cadeaubonnen van diverse winkeliers en een heerlijke moederdagtaart van de bakkerij.
Een lieve spontane actie van iedereen en ik voelde met super verwend.

Doordat Linde sinds vrijdagmiddag op de bank lag met buikgriep liep onze zaterdag planning een beetje in het honderd.
Waar zouden we zijn zonder oma want die kwam ons redde en heeft op Linde gepast.
Dank je wel ma!

Vanmorgen werd ik opnieuw verwend, niet met een ontbijtje dit keer ( Linde die dat meestal voor mij maakt is helaas nog steeds ziek)
Maar wel met allemaal lieve en leuke cadeautjes.
Van mijn kleine lieve meid kreeg ik een puzzel die ze zelf geverfd heeft, samen met een mooie sjaal.
Van Thijn kreeg ik Contradiction van Calvin Klein en heerlijke douchegel.
Linde had het klapstuk voor mama, iets wat ik al heel lang wilde hebben, een popcake maker!
Natuurlijk heb ik vanmiddag dat gelijk even uitgeprobeerd.

En nu ga ik zodirekt tevreden naar bed, Dank je wel lieve allemaal!

Voorjaarsweekend

Een voorjaarsweekend in beeld

Een kleine impressie van een winterssfeertje

Ruim anderhalve week hebben de kinderen mogen genieten van het heerlijke winter weer, het ijs vonden ze in eerste instantie niet geweldig maar aldoende leert met en zo kon ieder op zijn eigen manier van de ijspret genieten.

Kijk en geniet mee

Kou in de lucht

De laatste week is het koud in Nederland, heel erg koud, zo koud dat het in jaren niet zo koud is geweest.
Koud weer en ik gaan niet zo goed samen.
Ik krijg altijd extra veel pijn als de temperatuur beneden het vriespunt komt, daarbij komt ook nog dat als het glad is ik mezelf maar moeilijk over eind kan houden.
Voor de amputatie van mijn tenen vond ik de winter als niet een van mijn favorieten seizoenen, nu het hele gebeuren heb ik er een hekel aan gekregen.
Het allerliefste zou ik in deze weken niet buiten komen en mezelf warm houden onder een heerlijke warm dekentje.
Maar goed realist als ik ben snap ik heel goed dat de dingen zo niet werken.
Roos moet gewoon naar school gebracht worden, want daar hebben ze er niets mee dat ik niets zo goed uit de voeten kan.
Ik moet eten in huis halen, want niet eten geeft ook zo'n leeg gevoel ik onze magen.
Ik ben onze oerhollandse stijve harkjes verplicht om ze schaatsen te leren.
Oef en dat vinden ze moeilijk.............ze willen eigenlijk wel maar eigenlijk ook weer niet.
Vanmiddag heb ik alle moed bij elkaar verzameld en ben ik samen met mijn schoonouders naar het bevroren watertje getogen.
Linde achter het stoeltje, Thijn boos er naast.
Ik wil niet schaatsen zegt hij boos, ik kan het toch niet maar met een kleine peptalk van mama en een opa die zijn spaarzame tijd even voor hem opofferde begon hij het langszaam wat leuker te vinden.
Aan het einde van de rit krabbelde hij met stoel en al over het ijs, Linde er naast op haar kunstrijdertjes.
En de derde Meerman die vond het ijs leuk om even op uit te rusten.
Kou speelde even geen rol.

Speen versus Roos

Toen Roos nog maar amper uit mijn buik was en duidelijk werd dat borstvoeding het niet ging worden werd er in het kleine smalle babymondje een tutje geplopt.
Heerlijk rustig kon ze er van worden en ze "vrat" hem dan ook bijna op.
Toen baby Roos iets groter werd en het eigenlijk de tijd werd om de tut af te leren stopte het kleine ding hem anders om in haar mond.
Toen werd dan ook het meisje dat haar tut op zijn kop in haar moet doet geboren.
Als je Roos met tut zag, zag je ook dat ze hem verkeerd om in haar mond had.
Honderde keren heb ik moet zeggen dat IK die tut niet zo in haar mond stopte maar dat ze dat zelf deed.

Roos werd ouder en was onafscheidelijk met haar tut op zijn kop, haar grote troost zat aan haar knuffeldoekje.
Was ze  moe dan ging ze tutten, was ze ziek dan kon je er van uit gaan dat haar tut continu in de buurt bleef.
Als ze onraad rook kroop ze weg in haar doekje en plopte de tut op zijn kop snel tussen haar lippen.
Toen Roos een kleuter werd, wilde mama ( lees IK) dat ze haar tut nu maar weg lag, de onderhandelingen waren gestart...........
Regelmatig begon ik er over en vlak na de zomer van 2011 wist Roos wanneer ze hem weg zou doen.
Op haar vijfde verjaardag zou ze hem van haar doekje halen. ik probeerde nog eerder maar stellig bleef ze vasthouden aan het principe dat ze hem als ze jarig was weg zou doen.
Tot dat het 30 januari werd, een blijde dag met een rouwrandje voor mijn vijfjarige.
Ze was zo eerlijk om mij s'morgens in alle vroegte er van op de hoogte te stellen dat het vandaag DE dag zou zijn.
Mijn moeder hard deed zeer, heel erg zeer.............
Ik schoof het een dag door, niet op haar verjaardag.
Nog een keertje mag ze  met haar tut op zijn kop in bed kruipen om een heerlijk nacht tegemoed te gaan.
De day to be after was het dan wel zover, eerlijk zoals ze is gaf ze keurig haar tut aan mij, vanaf nu tut ik niet meer zegt ons dappere meisje.
En het is haar gelukt, voor de derde nacht op rij ligt mijn meisje zonder tut op zijn kop in haar bed.
Zonder maar een keer te vragen gaat ze lief slapen en dit keer met haar duim in haar mond...........