Ik heb geen idee.
Soms ontbreekt de energie,de andere keer weet ik niet zo goed wat ik allemaal moet schrijven.
Onze kleine meid zit inmiddels al weer een aantal maanden op school, ze heeft het goed naar haar zin.
Al moet ze nog wel wennen aan de regeltjes die er zijn en dat resulteerd zo af en toe wel eens in een time-out op de nadenk-stoel.
We hebben niet de indruk dat ze het heel erg vind om daarop te moeten zitten want de meester vertelde meerdere malen dat ze gauw van het stoeltje af gaat als hij niet oplet.
Zo had ze afgelopen week klasgenootje J een beetje hardhandig aangepakt, haar schattige kleine vingertjes had ze even flink gebruikt om te laten voelen hoe zeer knijpen doet.
Aangezien ze buiten aan het spelen waren moest ze daar op "het" stoeltje plaats nemen.
Meester was even afgeleid door een valpartijtje elders op het plein en toen hij terug kwam fietste onze kleine meid met een vrolijke glimlach over het plein met haar zojuist vervorven ( lees gepikte) fietsje.
Uiteraard moest ze terug op haar stoel, maar dat vond mevrouw niet zo'n goed plan.
Met haar allergrootste droeppie ogen begon ze aandoenlijk te huilen, meester zag het aan en kreeg medelijden.
Samen gingen ze even haar bril op poetsen en toen mocht ze weer spelen.
Tactische is het niet, maar wie valt er nou niet als een blok voor ons huilende kleine meisje...............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten