Ruim 4 jaar geleden toen ik net ontwaakt was uit mijn coma en ik vreselijk bang was om te gaan slapen kreeg ik een kaartje van een moeder van een vriendinnetje van Linde met deze tekst.
In deze voor mij en ons gezin zo heftige periode hebben we 765 kaartjes ontvangen.
Mooie, lieve,emotionele kaartjes van allemaal lieve mensen die met ons meeleefden.
Deze tekst heb ik altijd onthouden, en als er periode's waren dat ik het moeilijk had, bang of verdrietig was kwam altijd dit liedje weer in mijn hoofd.
Vanmorgen bij het opstaan moest ik er weer aandenken, misschien wel omdat ik zo vreselijk opzie tegen de pijnbehandeling die ik vrijdag weer moet ondergaan.
Na ja moeten, ik kies er uiteindelijk zelf voor maar ik wil toch iets proberen om een wat comfortabeler leven te lijden.
Ik wil zo graag in de vakantie wat actiever meedoen met de activiteiten die we samen met de kinderen willen ondernemen.
Ook zou het erg prettig zijn om wat minder temgesic te moeten slikken want van deze medicijnen wordt ik zo vreselijk moe.
Al werken deze prikken en behandelingen maar een week of 6 dan is mijn doel bereikt.
Pijnvrij zal ik er niet van worden maar een kwart minder zal al heel erg fijn zijn.
Daarom zal ik vrijdag opnieuw mezelf laten behandelen al is het met angst en beven.
Toch mag ik weten dat ik niet alleen ben, ik wordt gedragen door deze moeilijk week heen.
Angela
Geen opmerkingen:
Een reactie posten