Vorige week ging ik met onze oudste dochter naar een jeugdienst van de plaatselijke kerken.
Voor mij was het al lang geleden dat ik deze diensten bezocht had voor mijn dochter was het de eerste keer.
Haar verbazing was groot toen we de kerk om 10 over 6 inliepen, bijna nergens was nog een plekje te vinden.
Uiteindelijk zijn we aan de zijkant van het podium gaan zitten waardoor we het niet zo goed konden zien maar gelukkig konden we het wel goed horen.
Een groot koor stond klaar om samen met ons de Here te prijzen en te loven.
Linde stond met open mond te kijken wat er allemaal gebeurden, dit is toch iets anders dan de "behoudende" kerk waar we zelf toebehoren.
We beleefde een prachtige dienst, vol zang, lofprijzing en aanbidding en met een dankbaar gevoel gingen we weer naar huis.
Vanavond was er een praise en leer dienst in onze eigen kerk, opnieuw gingen we er samen naar toe.
Onze eigen muziekgroep bracht veelal nieuwe liederen te horen, we luisterde naar een mooie verkondiging van de voorganger.
Toch gingen we met een ander gevoel naar huis als vorige week, de saamhorigheid die we vorige week zo voelde was vandaag niet zo merkbaar.
Hoe kan dat nu vroeg Linde naar afloop, vorig week was ik blij en vond ik het fijn dat we zoveel mooie liederen met elkaar hadden gezongen, vandaag heb ik het gevoel dat ik het niet zo goed begreep en dat de liedereren onbekend voor me waren.
Ik begreep haar wel, ik miste ook de samenzang van bekende liederen.
Dat geeft naar mijn idee iets extra's aan een dienst die voor jeugd aansprekend zou moeten zijn.
Jammer dat een bijna tiener zo tegen een kerkdienst aan kijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten