Soms lukt het wel, soms lukt het niet

Onze middelste zoon moet een bepaald punten aantal halen voordat hij naar de HAVO mag, hij hikt hier telkens tegen aan.
Het ene moment staat hij 54 punten, het andere moment is het er eentje te kort.
Hij knokt er hartstikke hard voor maar zijn hoofd maakt over uren en zit vol.
Middelste is een denker, soms zelfs een tobber.
Hij kan voor veel dingen bang zijn en is dan het overzicht kwijt.
Nu heeft hij wat gezondheidprobleempjes, dit zit in zijn rugzakje en zeult hij met zich mee.
Af en toe gaan er wat dingen mis ( zoals afgelopen maanden) en dan wordt hij daar onrustig van.
Een aantal keer een kuur antibiotica omdat wondjes gaan infecteren, de angst waar dat vandaan komt en een opa en een oma die gezondheidsklachten hebben maken dat hij het allemaal maar erg veel vond.
Hij leerde vol op, maar wij zagen ook dat het niet bleef hangen, heel vaak moest iets over nieuw geleerd worden en dan nog met een ( zeer) mager resultaat.
Hij noemde het dat de HAVO door zijn vingers glipten wij noemde het teveel aan zijn hoofd hebben.
Ik baal(de) hier van, ik had hem graag een stabiele tijd gegeven zodat hij rustig zichzelf kon concentreren op de dingen die hij moest doen.
Even was er van de week de hoop dat hij toch wel kon maar vanavond kwam de genade slag, de Nederlandse repetitie waarvan hij dacht dat hij die geweldig gemaakt had kwam veel lager uit dan ingecalculeerd.
Daar door verloor hij opnieuw een havo punt, zijn wereld stortte even compleet in.
Heel verdrietig, niet zo zeer om de havo maar wel om de vrienden die daar wel naar toe gaan en hij niet.
Bah mijn moederhart huilt net zo hard mee, ik had het hem gegund omdat ik weet dat hij het kan maar dat de invloed van de omstandigheden niet optimaal waren.
Daarbij voelt het een beetje als nederlaag als mama, ik heb hem te snel losgelaten terwijl hij nog veel meer begeleiding nodig had.
Het is maar goed dat je alles pas achteraf weet, anders..................
Ons rest nu Thijn te helpen in het berusten, ik hoop dat hij het snel wat los kan laten.
Het maakt niet uit of je nu op de HAVO zit of op het VMBO ( of welke opleiding dan ook) je bent wie je bent en als je weet dat je alles er aan gedaan hebt dan is het goed zo.