Op mijn heup(en)

Ik heb het op/in mijn heup(en) vervelend en uiterst pijnlijk.
Het is een proces wat al langer gaande is maar goed, een beetje bikkel loopt er eerst een poosje meedoor.
Een keertje wat aanpassingen erbij in de linkerschoen deed ook voor een aantal maanden wonderen.
Tot herfstvakantie 2012, ik stapte van de fiets en pats dat ging verkeerd een stekende pijn in mijn lies gaf aan dat ik te ver was gegaan.
We hobbelen verder, gingen een keertje langs de huisarts, kregen een bursitus diagnose, gingen verder gewoon door tot eind januari 2013 ik zo vreselijk veel last had van mijn heup dat er toch wel iets moest gebeuren.
Hij vond dat ook, zei het niet dat er wachtlijsten bestaan en ik dus 10 volle weken mocht wachten voordat ik mijn opwachting mocht maken bij de revalidatiearts.
Na nog wat weken aanmodderen en zo vreselijk mank lopen ging ik toch nog even een bezoekje brengen aan ome huisarts.
Uiteindelijk bracht het me een extra pijnstiller die overdag zijn werk mocht doen.
Gelukkig werkte het wel en kon ik iets beter uit de voeten.
Aangekomen bij de revalidatiearts dacht zij dat het dan ook wel mee zou vallen en dat we met een klein beetje fysio er wel weer bovenop zou komen maar voor de zekerheid ging ze nog een foto aanvragen.
Dat deden we natuurlijk dezelfde dag, en met een belafspraak vertrok ik weer naar huis.
De volgende avond ging op een verdacht tijdstip de telefoon, artsen bellen bijna altijd tijdens het eten dus deze keer ook.
Met dr ...... ik heb net de foto beoordeelt en ik ben er erg van geschrokken.
O dat klinkt niet zo mooi zeg ik nog, nee er zitten stukjes afgestorven weefsel op de heupkop en dat is voor iemand van 37 wel ernstig.
Ik wil je dan ook zo spoedig mogelijk bij een orthopeed langs laten gaan en zal morgen bellen voor een spoedafspraak.
Prima, de volgende dag belde ze dat ik 2 dagen later bij de orthopeed langs kon komen.
Hij was het die vertelde dat de diagnose heupkopnecrose is, een aardig stuk van de linker heup is daardoor al ingezakt.
Voorlopige conlusie je moet een nieuwe heupkop, tja daar zit je dan op 37 jarige leeftijd.
Eerst nog maar een MRI er van laten maken dan definitief het behandelplan!

Blogstile

Al bijna een jaar verzuim ik om te schrijven, aan de ene kant heb ik geen zin om te schrijven want het leven kabbelt mee op de golven van de deining.
Aan de andere kant is er ook geen schrijfinspiratie en wil ik niet mee doen de saaie blogs.

Inmiddels gebeuren er toch wel weer dingen in huize M,
Roos gaat als een speer met lezen en leest alles wat los en vast zit.
Het wordt hoog tijd dat ze naar groep 3 gaat want de verveling slaat toe op de kleutergroep.
Linde heet de citoperiode afgerond met een score die bij haar past.
Nog een paar maanden dan maakt ze de overstap naar het voortgezet onderwijs en mag ze haar geluk gaan beproeven in de th brugklas.
Als ze nu ook nog eens gaat beseffen dat leren best leuk is dan zit er absoluut een kans in om naar de havo te gaan.
Thijn is jarig geweest en wordt een echte tiener in zijn doen en laten, hij wil zijn mening laten tellen en zal die mening dan ook geven.
Soms met een leuke kwinkslag en soms op een manier waarvan ik nog niet zo goed weet hoe ik er mee moet gaan.

Voor nu laat ik het hierbij, ik probeer het bloggen weer op te gaan pakken.
Schijfsels genoeg die denk ik interresant zijn want een haken is nog steeds mijn verslaving en een nieuwe heup op je 37ste is ook best een aardigheidje om te weten hoe dat afloopt.